Feit is dat er spanningen zijn tussen de verschillende groepen van verkeersgebruikers, reden waarom we verkeersregels en -borden hebben: voorkomen van spanningen en beschermen van de "zwakke" verkeersgebruiker.

Zo werden de loopfietsen in 1816 en laten de eerste auto's als bedreigend ervaren in het straatbeeld.
De speedpedelec heeft de knuppel in het hoenderhok gegooid.
De speedpedelec heeft een heel bijzondere positie: die als fietser (zwak op de weg) maar ook als gemotoriseerd (sterk op het fietspad). Het is een voorbeeld van onze doorgeslagen labeltjes maatschappij waarbij alles in een hokje moet passen wil het bestuurbaar of controleerbaar zijn. De maatschappij heeft er moeite mee om de speedpedelec te labelen, kijk maar naar de verkeerswetgeving, of naar de gemiddelde burger. Dat komt ook omdat we diep in ons fietshart heel goed weten wat een wondermiddel van duurzaamheid de speedpedelec kan zijn.